Een brok dor hout
Columnist Marianne Zwagerman vertolkte er begin 2020 aan het begin van de eerste lockdown haar mening mee. ,,Het dorre hout wordt gekapt, misschien een paar maanden eerder dan zonder virus’’, schreef ze. Een golf van protest volgde. Ooit was de uitdrukking ‘dor hout’ niets meer dan een verzamelnaam voor dode takjes. Maar sinds 1999 staat deze woordgroep in Van Dale als een metafoor, onder meer voor kunstenaars die niet meer creatief en werknemers die niet langer productief zijn. Maar bij Zwagerman klopte de redenering van ‘dor hout’ niet.
Veel mensen staan ondanks ziekte of ouderdom midden in het leven. Ze werken, hebben de zorg voor kinderen of ouderen, leveren kortom een onmisbare bijdrage aan de samenleving. Als een belangrijk deel van hen ziek wordt, heeft ook de economie een groot probleem.
Net als oude bomen.
Het beschermen van de zwakkeren is niet alleen noodzakelijk in sociaal opzicht. Het is ook economisch noodzakelijk. Alleen als iedereen zich weer veilig kan voelen, kan de samenleving draaien.
Old trees are for gardens, what old people are for society.
BOVENDIEN: wat is kunst met een grote K??? Want wat heb ik aan kunst aan de muur? Er moet iets veranderen in de wereld. Er heerst een grote spraakverwarring, een Toren van Babel lijkt het wel. Wie is er nog te vertrouwen? We beseffen meer dan ooit dat in ateliers en aan de wanden van musea WEL een heldere taal gesproken wordt. De klare taal van de kunsten, die WEL te vertrouwen is. Zoals de natuur ook altijd te vertrouwen is.
Maar dan moeten we wel weer een ‘schone soort’ worden.
We hebben nieuwe verhalen nodig die ons perspectief verschuiven en ons leren met respect te verhouden tot de aarde.
Klein beginnen.
Zelf beginnen.
Geef me een potlood, een gummetje en geduld.
Voor een schets van een nieuwe wereld.
You can change the world with your own two hands.
Onderstaande uitspraak van de Schotse bioloog, socioloog, geograaf, filantroop en baanbrekende stadsplanner Sir Patrick Geddes (1854-1932) las ik op een parkbank in Edinburgh:
“This is a green world, with animals comparatively few and small, and all dependant on the leaves.”
Sir Patrick Geddes
Hij zei verder:
“By leaves we live.
Some people have strange ideas that they live by money.
They think energy is generated by the circulation of coins.
Whereas the world is mainly a vast leaf colony,
growing on and forming
a leafy soil,
not a mere mineral mass:
and we live not by the jingling of our coins, but by the fullness of our harvests.”
Old trees are for gardens, what old people are for society.
Friesland is een samenleving, van oude en jonge mensen.
Een bos is ook een samenleving. Een samenleving van zaailingen, van jonge zwakke groei, van frisse groene blaadjes en van kwetsbare honderdjarigen. Gesteund door elkaar. Gegroeid in de grond die opgebouwd is uit bladeren en dor hout.
Verankerd in vorige generaties.
